VampierDraakje

I slayed my demons faster then I could imagion. And all the sudden I felt I could breathe. No more hands around my neck No more feelings of being strangeld by an invisible stanger. No more painfull memories crawling over me. Pulling me back to the ground. Now more grave that I wish to crawl in to. Now I only have to face the montain. It is huge. Bigger then I imagened. But I will climb it. I will reach the top. I will reach freedom. I don’t care how many tears I have to cry. I don’t care how times I will break down. I will be strong again. I will be normal again. Or at least as normal als I can be as a autist. Memory’s of l

Vicky woonde alweer een paar maanden bij de roedel en in die tijd had ze veel moeten leren en was ze volledig in de war geraakt. In het begin waren de wisselstemmingen kort en gingen ze gepaard met hoofdpijnen. Nu waren ze steeds sneller en zonder hoofdpijn waardoor ze er langer in bleef hangen. Maar Vulf was om het meisje gaan geven. Hij zag in haar een zielsverwant. Hij was geestelijk ook niet in orde en de momenten dat Vicky 'normaal' was begreep ze Vulf beter dan wie dan ook. Vulf lag languit op een van de balken. Vicky lag op zijn buik en keek naar 'haar vriendje' die onrustig was over iets. En blijkbaar was hij ook ziek want hij krapte